De werkelijke betekenis van het woord genade in de Bijbel

Wat is de betekenis van het woord ‘genade’ in de Bijbel?

Het Griekse woord dat vertaald is met ‘genade’ is ‘charis’. Gedurende een groot deel van mijn christelijk leven, is mij verteld en geleerd dat ‘charis’ - “onverdiende goedheid” van God betekende. Maar dat is eigenlijk nog maar het begin. Hele artikelen in Bijbel commentaren zijn er geschreven over ‘charis’ of genade, die het daarin presenteren als een soort ‘super-woord’ dat allerlei theologische diepe betekenissen herbergt. Er zijn zelfs hele boeken alleen maar over het woord genade geschreven. Een Griekse Lexicon of woordenboek geeft de volgende beschrijving over de betekenis van het woord ‘charis’:

“De barmhartige goedheid waardoor God, zijn Heilige invloed uitoefenend op zielen, hen keert naar Christus, hen behoud, sterkt en vergroot in het christelijk geloof, kennis, genegenheid en zet hen aan om de christelijke waarden in praktijk te brengen.”

Denk je nu werkelijk dat de oude Grieken een woord hadden die dat allemaal betekende? Natuurlijk niet! Dat is niet een definitie van ‘charis’. Dat is iemands theologie weergegeven als een definitie. Maar hoe kunnen we weten wat een bepaald woord betekende in de dagen van Jezus en de apostelen? Want, in die tijd schreef er niemand enige commentaren hierover.

Ik denk dat de beste en enige manier om te weten te komen wat ‘charis’ betekende in de tijd van het Nieuwe Testament is, te gaan naar de geschriften in en rond die periode, en in het bijzonder de geschriften van de Joden en christenen zelf. Voor elk woord in het Nieuwe Testament zijn de drie meest waardevolle bronnen waar we naartoe kunnen gaan om te bepalen wat een woord in die tijd voor de christenen in de 1e eeuw betekende: 


1. de Septuaginta

2. het Nieuwe Testament

3. de geschriften van de vroege christenen van voor 325 (1e concilie van Nicea).